W pracy przedstawiamy molekularne podstawy mechanizmów zaangażowanych w neowaskularyzację rogówkową. Awaskularność rogówki warunkuje subtelna równowaga między czynnikami sprzyjającymi a przeciwdziałającymi powstawaniu nowych naczyń w jej obrębie. Chociaż perspektywa terapeutycznego wykorzystywania rozległej wiedzy o molekularnych mechanizmach zawiadujących angiogenezą w ludzkiej rogówce wydaje się odległa, próby zastosowania klinicznego niektórych znanych już substancji napawają optymizmem. Artykuł opiera się na licznych publikacjach dotyczących angiogenezy rogówkowej