Kalibracja przyrządu metodą Langley’a

Kalibracja przyrządu polega na wyznaczeniu stałej , która jest niezbędna do obliczenia grubości optycznej aerozolu. Metoda Langley’a opiera się na częstych pomiarach wykonywanych w czasie bezchmurnej pogody w odstępach około 20 min. Kalibracje najlepiej wykonać jest w górach np. na Kasprowym Wierchu lecz nie jest to konieczne. W czasie kalibracji warunki meteorologiczne powinny być możliwie stałe zaś pomiary wykonuje się rano lub wieczorem. Optymalną kalibracje powinno się wykonywać w czasie gdy słonce znajduje się od 10 do 40 stopni nad horyzontem. Wychodząc z równania na osłabienie promieniowania słonecznego po przejściu przez atmosferę (4)  i  po zlogarytmowoniu stronami mamy:

                  ( 9)

Jak wynika z powyższego wzoru logarytm zmierzonego napięcia jest wprost proporcjonalny do masy optycznej m przy założeniu stałości całkowitej grubości optycznej . W związku z tym wykonując pomiary napięcia V przy różnych wartościach masy optycznej (kąta nachylenia Słońca) a następnie wykonując interpolacje do wartości m=0 otrzymujemy wartość szukanej stałej . Wykres 2 przedstawia wyniki kalibracji przyrządu wartość stałej kalibracyjnej odczytujemy na osi lnV i jest ona równa współczynnikowi wolnemu w równaniu prostej interpolacyjnej. Poniższy wykres przedstawia pierwszą kalibracje przyrządu wykonana podczas pogodnego dnia przy napływie kontynentalnego powietrza z południowego wschodu. Powietrze jednak zawierało znaczna ilość aerozolu (grubość optyczna aerozolu wynosiła około 0.3) co nie daje dobrej gwarancji wykonania dokładnej kalibracji. 

Wykres 2 Kalibracja przyrządu wykonana 21 04 2000 w Strzyżowie dla kanału 490 nm.