Kalibracja przyrządu metodą Langley’a
Kalibracja przyrządu polega na wyznaczeniu stałej , która jest niezbędna
do obliczenia grubości optycznej aerozolu. Metoda Langley’a
opiera się na częstych pomiarach wykonywanych w czasie
bezchmurnej pogody w odstępach około 20 min. Kalibracje
najlepiej wykonać jest w górach np. na Kasprowym Wierchu lecz
nie jest to konieczne. W czasie kalibracji warunki
meteorologiczne powinny być możliwie stałe zaś pomiary
wykonuje się rano lub wieczorem. Optymalną kalibracje powinno
się wykonywać w czasie gdy słonce znajduje się od 10 do 40
stopni nad horyzontem. Wychodząc z równania na osłabienie promieniowania słonecznego
po przejściu przez atmosferę (4) i po
zlogarytmowoniu stronami mamy:
( 9)
Jak wynika z powyższego wzoru logarytm zmierzonego
napięcia jest wprost proporcjonalny do masy optycznej m przy
założeniu stałości całkowitej grubości optycznej . W związku z tym
wykonując pomiary napięcia V przy różnych wartościach masy
optycznej (kąta nachylenia Słońca) a następnie wykonując
interpolacje do wartości m=0 otrzymujemy wartość szukanej
stałej
.
Wykres 2 przedstawia wyniki kalibracji
przyrządu wartość stałej kalibracyjnej odczytujemy na osi lnV
i jest ona równa współczynnikowi wolnemu w równaniu prostej
interpolacyjnej. Poniższy wykres przedstawia pierwszą kalibracje przyrządu
wykonana podczas pogodnego dnia przy napływie kontynentalnego powietrza z południowego
wschodu. Powietrze jednak zawierało znaczna ilość aerozolu (grubość
optyczna aerozolu wynosiła około 0.3) co nie daje dobrej gwarancji wykonania
dokładnej kalibracji.
Wykres 2 Kalibracja przyrządu wykonana 21 04 2000 w Strzyżowie dla kanału 490 nm.