Budowa Sunfotometru

        Głównym elementem przyrządu jest detektor promieniowania słonecznego, którym w tym przypadku jest dioda emisyjna (świecąca), której koszt nie przekracza 1zl. Zaleta takiej diody jest wąskie widmo emisyjne a co za tym idzie absorbcyjne około 50nm co jest szczególne istotne dla pomiaru grubości optycznej aerozolu. W czasie padania fotonów na diodę złącze półprzewodnikowe n-p ulega polaryzacji i napięcie na zaciskach diody wynosi około 1.5 V przy ustawieniu na Słonce. Jednak napięcie to jest bardzo słabym wskaźnikiem natężenia promieniowania słonecznego, ponieważ bardzo słabo zmienia się. Znacznie lepszym parametrem jest prąd płynący przez złącze n-p, dzięki  zastosowaniu popularnego wzmacniacza operacyjnego 741 jako przetwornika prąd napięcie wspomniany prąd daje się prosto mierzyć przy użyciu miernika uniwersalnego. Koszt takiego miernika jest obecnie dość niski i wynosi około 30-40zl. W rezultacie napięcie z diody jest podawane na miernik elektroniczny, który ustawia się na zakres od 2V. Dioda detekcyjna wymaga jednak zrobienia starannej obudowy tak aby kat widzenia diody był zminimalizowany do obszaru tarczy słonecznej i niewielkiego obszaru wokół nie niej. Tak aby do diody nie trafiały fotony rozproszone w atmosferze. W celu łatwego naprowadzania przyrządu na tarcze słoneczna stosuje się celownik optyczny widoczny na rys . Składa się on z niewielkiego otworka przez który pada promieniowanie słoneczna na tarcze. W czasie pomiaru należy tak ustawić przyrząd aby plamka słoneczna znalazła się w centrum tarczy.

Spis potrzebnych elementów:

Wykres 1 Widok przyrządu w wersji oryginalnej